Hi! Ik ben Alcinda, bloggster en oprichter van Cins of food. Wow wat klinkt dat professioneel haha. Ik heb een zoontje van 5 waar ik (tot nu toe) alles aan kan voorschotelen en hij eet het op! Behalve soep en champignons, maar ach als dat alles is ;). Hij houdt trouwens niet zo van
taart. Hij vind het super gaaf als ik het maak en ergens ook spannend, maar hij eet er niet van. Verder vindt hij het heerlijk om de spatels met het beslag af te likken 😉.
Eerlijk gezegd ben ik gewoon iemand die vooral heel erg van eten houdt en nieuwe dingen uitprobeert. Voornamelijk als ik in een winkel loop en dan de leukste, gekste en nieuwste producten tegenkom dat ik die dan wil uitproberen of proeven. Kookprogramma's kijken is ook echt een bezigheid van mij. Heerlijk hoe chefkoks zo blij en gelukkig (net als ik) kunnen worden van een lekker en ook goed gelukt gerecht. Ook raak ik geïnspireerd door allerlei recepten in tijdschriften. Ik knip ook veel recepten uit, uit bijvoorbeeld de Allerhande en plak ze in plakboeken die geordend staan op taarten, hoofdgerechten, soepen enzovoort. Ja dat klinkt alsof ik heel mijn leven op orde heb maar nee, alleen mijn kookboeken haha. Ook blog ik maandelijks voor Zola Kids over kids, eten en vaak gezond eten, wat ik erg leuk vind om te doen en hopelijk nog lang blijf doen.
Foodie en vreetzak.. meer vreetzak dan "foodie". Foodie klinkt nog zo van alsof je echt verstand hebt van zoveel dingen en de allerbeste en leukste tentjes om te eten weet, maar ik hou vooral gewoon van eten.. Lekker eten en veel hahaha. Dus ja of ik dan een echte foodie ben weet ik nog zo net niet.
Oh ja ik ben zo iemand die een koekje doormidden breekt en dan de helft terug legt om vervolgens 5 minuten later de andere helft op te eten. Of als je mij een doosje bonbons geeft dan neem ik van alle bonbons een hapje, omdat ik wil weten hoe ze allemaal smaken (zelfs al zit er zo'n kaartje bij waarop staat welke bonbon welke smaak heeft). Het is een soort van dwangneurose... nee een eet-neurose hahaha. Ik ben ook zo'n sufferd die alleen al om een naam verliefd kan worden op een gerecht. Pasteis de nata... dat klinkt als muziek in mijn oren. Of saltimbocca of ossobuco... Ja ik ben weird like that hahaha.
Ik heb mijn passie gevonden in het koken en bakken. Dat is iets wat mij echt heel erg gelukkig maakt. Het is dat ik op het moment helaas beperkt ben, omdat ik een ziekte/aandoening heb, maar anders zou ik echt van 's ochtends tot 's avonds bakken en koken, uit eten gaan, nieuwe plekjes ontdekken en alles delen met jullie. Hopelijk gaat het in de toekomst beter. Ik laat me in ieder geval niet tegen houden.
Ik wil wel een grotere keuken trouwens. Ruimte heb ik nodig. Om al mijn spulletjes neer te kunnen zetten tijdens het koken, want dat is namelijk een probleem nu.
Heb ik al verteld dat ik een extra kamer heb waarvan zeker één muur helemaal volstaat met bakblikken, zoete versiersels, chocolade, schalen, etagères en taartplateaus, verpakkingsmateriaal en nog meer bakspullen. Het is nu enigzins georganiseerd, maar het kan 100 keer beter. Ik heb al een heel goed idee hoe die kamer er uit gaat zien in de toekomst, alleen nu nog uitvoeren en waarmaken haha.
Wat ik verder in de toekomst wil bereiken? Nog geen idee, ik wil zoveel doen en ik vind zoveel leuk dat ik even niet weet wat. Wie weet snel nieuws daarover.
Nou dit ben ik dus, een beetje in het kort... Ik hoop dat jullie blijven genieten van mijn posts.
Liefs,
Alcinda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten